กาพย์เห่ชมเครื่องคาวหวาน

๏ แกงไก่มัสมั่นเนื้อ นพคุณ พี่เอย

หอมยี่หร่ารสฉุน เฉียบร้อน

ชายใดบริโภคภุญช์ พิศวาส หวังนา

แรงอยากยอหัตถ์ข้อน อกให้หวนแสวง ๚

๏ มัสมั่นแกงแก้วตา

หอมยี่หร่ารสร้อนแรง
ชายใดได้กลืนแกง

แรงอยากให้ใฝ่ฝันหา
๏ ยำใหญ่ใส่สารพัด ว

างจานจัดหลายเหลือตรา
รสดีด้วยน้ำปลา

ญี่ปุ่นล้ำย้ำยวนใจ
๏ ตับเหล็กลวกหล่อนต้ม

เจือน้ำส้มโรยพริกไทย
โอชาจะหาไหน

ไม่มีเทียบเปรียบมือนาง
๏ หมูแนมแหลมเลิศรส

พร้อมพริกสดใบทองหลาง
พิศห่อเห็นรางชาง

ห่างห่อหวนป่วนใจโหย
๏ ก้อยกุ้งปรุงประทิ่น

วางถึงลิ้นดิ้นแด
โดยรสทิพย์หยิบมาโปรย

ฤๅจะเปรียบเทียบทันขวัญ
๏ เทโพพื้นเนื้อท้อง

เป็นมันย่องล่องลอยมัน
น่าซดรสครามครัน

ของสวรรค์เสวยรมย์
๏ ความรักยักเปลี่ยนท่า

ทำน้ำยาอย่างแกงขม
กลอ่อมกล่อมเกลี้ยงกลม

ชมไม่วายคล้ายคล้ายเห็น
๏ ข้าวหุงปรุงอย่างเทศ

รสพิเศษใส่ลูกเอ็น
ใครหุงปรุงไม่เป็น เ

ช่นเชิงมิตรประดิษฐ์ทำ
๏ เหลือรู้หมูป่าต้ม

แกงคั่วส้มใส่ระกำ ร
อยแจ้งแห่งความขำ

ช้ำทรวงเศร้าเจ้าตรากตรอม
๏ ช้าช้าพล่าเนื้อสด

ฟุ้งปรากฏรสหื่นหอม
คิดความยามถนอม

สนิทเนื้อเจือเสาวคนธ์
๏ ล่าเตียงคิดเตียงน้อง

นอนเตียงทองทำเมืองบน
ลดหลั่นชั้นชอบกล

ยลอยากนิทรคิดแนบนอน
๏ เห็นหรุ่มรุมทรวงเศร้า

รุ่มรุ่มเร้าคือไฟฟอน
เจ็บไกลในอาวรณ์

ร้อนรุมรุ่มกลุ้มกลางทรวง
๏ รังนกนึ่งน่าซด

โอชารสกว่าทั้งปวง
นกพรากจากรังรวง

เหมือนเรียมร้างห่างห้องหวน
๏ ไตปลาเสแสร้งว่า

ดุจวาจากระบิดกระบวน
ใบโศกบอกโศกครวญ

ให้พี่เคร่าเจ้าดวงใจ
๏ ผักโฉมชื่อเพราะพร้อง

เป็นโฉมน้องฤๅโฉมไหน
ผักหวานซ่านทรวงใน

ใคร่ครวญรักผักหวานนาง ๚

• เห่ชมผลไม้
๏ ผลชิดแช่อิ่มโอ้ เอมใจ

หอมชื่นกลืนหวานใน อกชู้

รื่นรื่นรสรมย์ใด ฤๅดุจ นี้แม

หวานเลิศเหลือรู้รู้ แต่เนื้อนงพาล ๚

๏ ผลชิดแช่อิ่มอบ

หอมตรลบล้ำเหลือหวาน
รสไหนไม่เปรียบปาน

หวานเหลือแล้วแก้วกลอยใจ
๏ ตาลเฉาะเหมาะใจจริง

รสเย็นยิ่งยิ่งเย็นใจ
คิดความยามพิสมัย

หมายเหมือนจริงยิ่งอยากเห็น
๏ ผลจากเจ้าลอยแก้ว

บอกความแล้วจากจำเป็น
จากช้ำน้ำตากระเด็น

เป็นทุกข์ท่าหน้านวลแตง
๏ หมากปรางนางปอกแล้ว

ใส่โถแก้วแพร้วพรายแสง
ยามชื่นรื่นโรยแรง

ปรางอิ่มอาบซาบนาสา
๏ หวนห่วงม่วงหมอนทอง

อีกอกร่องรสโอชา
คิดความยามนิทรา

อุราแนบแอบอกอร
๏ ลิ้นจี่มีครุ่นครุ่น

เรียกส้มฉุนใช้นามกร
หวนถวิลลิ้นลมงอน

ชะอ้อนถ้อยร้อยกระบวน
๏ พลับจีนจักด้วยมีด

ทำประณีตน้ำตาลกวน
คิดโอษฐ์อ่อนยิ้มยวน

ยลยิ่งพลับยับยับพรรณ
๏ น้อยหน่านำเมล็ดออก

ปล้อนเปลือกปอกเป็นอัศจรรย์
มือใครไหนจักทัน

เทียบเทียมที่ฝีมือนาง
๏ ผลเกดพิเศษสด

โอชารสล้ำเลิศปาง
คำนึงถึงเอวบาง

สางเกศเส้นขนเม่นสอย
๏ ทับทิมพริ้มตาตรู

ใส่จานดูดุจเม็ดพลอย
สุกแสงแดงจักย้อย

อย่างแหวนก้อยแก้วตาชาย
๏ ทุเรียนเจียนตองปู

เนื้อดีดูเหลือเรืองพราย
เหมือนศรีฉวีกาย

สายสวาทพี่ที่คู่คิด
๏ ลางสาดแสวงเนื้อหอม

ผลงอมงอมรสหวานสนิท
กลืนพลางทางเพ่งพิศ

คิดยามสารทยาตรามา
๏ ผลเงาะไม่งามแงะ

มล่อนเมล็ดและเหลือปัญญา
หวนเห็นเช่นรจนา

จ๋าเจ้าเงาะเพราะเห็นงาม
๏ สละสำแลงผล

คิดลำต้นแน่นหนาหนาม
ท่าทิ่มปิ้มปืนกาม

นามสละมละเมตตา ๚



• เห่ชมเครื่องหวาน
๏ สังขยาหน้าไข่คุ้น เคยมี

แกมกับข้าวเหนียวสี โศกย้อม

เป็นนัยนำวาที สมรแม่ มาแม

แถลงว่าโศกเสมอพ้อม เพียบแอ้อกอร ๚

๏ สังขยาหน้าตั้งไข่

ข้าวเหนียวใส่สีโศกแสดง
เป็นนัยไม่เคลือบแคลง

แจ้งว่าเจ้าเศร้าโศกเหลือ
๏ ซ่าหริ่มลิ้มหวานล้ำ

แทรกใส่น้ำกะทิเจือ
วิตกอกแห้งเครือ

ได้เสพหริ่มพิมเสนโรย
๏ ลำเจียกชื่อขนม

นึกโฉมฉมหอมชวยโชย
ไกลกลิ่นดิ้นแดโดย

โหยไห้หาบุหงางาม
๏ มัศกอดกอดอย่างไร

น่าสงสัยใคร่ขอถาม
กอดเคล้นจะเห็นความ

ขนมนามนี้ยังแคลง
๏ ลุดตี่นี้น่าชม

แผ่แผ่นกลมเพียงแผ่นแผง
โอชาหน้าไก่แกง

แคลงของแขกแปลกกลิ่นอาย
๏ ขนมจีบเจ้าจีบห่อ

งามสมส่อประพิมพ์ประพาย
นึกน้องนุ่งจีบกราย

ชายพกจีบกลีบแนบเนียน
๏ รสรักยักลำนำ

ประดิษฐ์ทำขนมเทียน
คำนึงนิ้วนางเจียน

เทียนหล่อเหลาเกลากลึงกลม
๏ ทองหยิบทิพย์เทียมทัด

สามหยิบชัดน่าเชยชม
หลงหยิบว่ายาดม

ก้มหน้าเมินเขินขวยใจ
๏ ขนมผิงผิงผ่าวร้อน

เพียงไฟฟอนฟอกทรวงใน
ร้อนนักรักแรมไกล

เมื่อไรเห็นจะเย็นทรวง
๏ รังไรโรงด้วยแป้ง

เหมือนนกแกล้วทำรังรวง
โอ้อกนกทั้งปวง

ยังยินดีด้วยมีรัง
๏ ทองหยอดทอดสนิท

ทองม้วนมิดคิดความหลัง
สองปีสองปิดบัง

แต่ลำพังสองต่อสอง
๏ งามจริงจ่ามงกุฏ

ใส่ชื่อดุจมงกุฏทอง
เรียมร่ำคำนึงปอง

สะอิ้งน้องนั้นเคยยล
๏ บัวลอยเล่ห์บัวงาม

คิดบัวกามแก้วกับตน
ปลั่งเปล่งเคร่งยุคล

สถนนุชดุจประทุม
๏ ช่อม่วงเหมาะมีรส

หอมปรากฏกลโกสุม
คิดสีสไลคลุม

หุ้มห่อม่วงดวงพุดตาน
๏ ฝอยทองเป็นยองใย

เหมือนเส้นไหมไข่ของหวาน
คิดความยามเยาวมาลย์

เย็บชุนใช้ไหมทองจีน ๚

จากหนังสือ : ประชุมกาพย์เห่เรือ กองวรรณคดีและประวัติศาสตร์ กรมศิลปากร